Vijf grote keramische vaten zijn opgesteld in een ruimte gevuld met statische ruis. Deze akoestische installatie nodigt je uit om de verborgen composities in de vaten te ontdekken. Voor wie zijn oor te luisteren legt wordt de ruis weggefilterd en wordt de unieke compositie van elk afzonderlijk vat hoorbaar.

Transformative Resonance is een akoestische installatie van geluidskunstenaar Kunrad. De installatie bestaat uit vijf grote keramische vaten, opgesteld in een cirkel.

Een constante statische ruis vult de ruimte en maskeert elk gedetailleerd geluid. In deze ruis zitten de resonantiefrequenties van de vaten verborgen. Wanneer je dichterbij komt en je oor tegen een vat legt wordt de ruis weggefilterd en onthult het een van de vijf ‘verborgen’ composities—elk uniek voor zijn eigen vat. Elk keramisch vat is met de hand gemaakt en heeft daardoor een eigen resonantiekarakter met een rijke, complexe harmonische textuur.

Om de volledige installatie te ervaren moet je naar elk vat afzonderlijk luisteren.

De filosofie achter de installatie is om meer begrip en empathie te ontwikkelen voor de stemmen van dingen die verborgen blijven in de ruis van het dagelijks leven.

Het project haalt inspiratie uit traditionele keramische resonatoren uit verschillende culturen, zoals de quevri, een grote pot die wordt gebruikt bij Georgische wijnproductie, de udu, een kleiinstrument van het Igbo-volk in Nigeria en de onggi, een Koreaanse aardewerken pot.

De grote vaten werden gecreëerd tijdens een residentie bij EKWC. De definitieve versie van de installatie wordt verder ontwikkeld met akoestische analyses en ontwerpen van speakers en elektronica op maat in samenwerking met Ohme Lab en de VUB.

De kern van dit werk is transformatie. Door onze zintuigen anders te richten worden we ons bewust van aspecten van de wereld die normaal onopgemerkt blijven. Met mijn werk wil ik de kleine geluiden en fenomenen benadrukken die vaak aan onze aandacht ontsnappen.

— Kunrad

We zijn enthousiast om Guillaume Slizewicz te mogen verwelkomen als onze nieuwe Artist-in-Residence voor Sustainable Robotics.

Tijdens deze residentie sluit hij zich aan bij een groep internationale expert·e·s op het gebied van duurzame robotica, AI en automatisering die gedurende vijf maanden in Brussel samen komen bij het Brussels Institute for Advanced Studies om kennis uit te wisselen en te experimenteren. Tijdens deze residentie zullen we met hem samenwerken bij het ontwikkelen van zijn eigen onderzoeksproject over robotica.

Wat als bouwafval niet het einde was, maar het begin van nieuw constructiemateriaal—en dat met de hulp van levende organismen? Met behulp van de bacterie Sporosarcina pasteurii onderzoekt Bento Architecture hoe biologie kan herdefiniëren wat we bouwen, en hoe.

Deze bacterie heeft een uitzonderlijke eigenschap: ze kan calciumcarbonaat (CaCO₃) neerslaan door enzymactiviteit en een alkalische omgeving doen ontstaan die deeltjes en aggregaten bindt. Het resultaat is een vorm van biocementatie—niet volledig gecontroleerd, maar ook niet geheel toevallig—die nieuwe perspectieven biedt. Kunnen de restanten van bouwwerven worden getransformeerd tot bakstenen, terrazzo of volledig nieuwe materialen, terwijl we tegelijk een bewustere relatie aangaan met alles wat leeft rondom ons?

Deze residentie gaat niet enkel over materiaal, maar stelt ook diepere vragen over onze verantwoordelijkheid naar de ecosystemen om ons heen. Hoe gaan we om met het levende (zoals bacteriën), het niet-levende (zoals afval), en alles daartussenin? Dit project biedt stof tot nadenken over CO2-reductie en over welke waarde hedendaagse ruïnes voor ons (kunnen) hebben.

Door bouwafval niet te zien als puin dat moet worden afgevoerd maar als een grondstof die tot de verbeelding spreekt, opent deze residentie de weg naar architectuur van de toekomst, in alliantie met het still genie van minuscule levensvormen die we vaak over het hoofd zien.

Een artistiek, wetenschappelijk en technologisch onderzoek naar de complexe communicatie­methoden onder het oceaanoppervlak.

Antoine Bertin verkent de communicatie tussen zeedieren via diepzeeduiken, geluidsopnamen en machine learning. Binnen zijn research tracht hij de complexe communicatie van beluga walvissen te ontcijferen via geavanceerde machine listening technologie. 

Tijdens zijn residentie werken Antoine en Ohme samen voor het ontwerp van een een radiofonisch pleidooi voor de bescherming van het zeeleven; een combinatie van spoken word, sculptuur en immersieve soundscapes die het publiek onderdompelen in het fascinerende geluidsuniversum onder de zeespiegel.

Om Antoine’s onderzoek te ondersteunen ontwikkelt Ohme Lab een systeem dat maritieme geluidsopnames omzet in puntwolkstructuren met behulp van machine learning. Deze structuren worden gebruikt voor artistieke visuals en 3D-prints.

De microscoop gaf de mensheid de mogelijkheid om opnieuw te zien, zowel met onze ogen als met onze verbeelding. Digitale akoestiek is een uitvinding van gelijkaardige betekenis. Net als de microscoop fungeert ze als een wetenschappelijke prothese: door ons gehoor te verruimen verruimt deze technologie onze zintuiglijke en conceptuele horizon.

— Karen Bakker, The Sounds of Life.