Deze audiovisuele installatie onderzoekt hoe dieren, mensen en machines elk op hun eigen manier waarnemen, en hoe artificiële intelligentie daarin een steeds autonomer wordende blik op de wereld ontwikkelt.

In de dierenwereld bestaan ogen in alle vormen en maten. Sommige dieren zien licht dat voor ons onzichtbaar is, terwijl anderen alleen zwart-wit waarnemen. Er zijn soorten die hun prooi van kilometers afstand spotten en andere die nauwelijks hun directe omgeving onderscheiden of alleen reageren op beweging. Elk dier ontwikkelt een kijk op de wereld die perfect past bij zijn overleving.

Maar hoe kijken machines naar ons? In een tijd waarin camera’s overal opduiken en computervisie razendsnel evolueert, rijst de vraag: wat ziet een machine eigenlijk?

Computervisie, een vorm van kunstmatige intelligentie, analyseert beelden die door camera’s worden vastgelegd. Vaak wordt het gezien als de AI-versie van ons oog en brein, die samen visuele informatie verwerken en interpreteren. Door middel van neurale netwerken leren deze systemen taal en beeld te koppelen, patronen te herkennen en betekenis te geven aan wat voor hun ‘ogen’ verschijnt.

De installatie An eye is an eye is an eye is an eye kaapt deze machinebeelden en zet ze om in een poëtische, real-time gegenereerde vertelling. Het werk speelt met onze waarneming en roept vragen op over hoe we betekenis geven aan wat we zien, hoe we de werkelijkheid ervaren en hoe verbeelding daarin een rol speelt.